Δημοτικό θέατρο: Ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα με βάση το πρότυπο σχέδιο του κτιρίου της Σκάλας του Μιλάνο.

Το παλαιό Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας επρόκειτο για ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα για το νησί μας το οποίο φιλοτέχνησε ο Ιταλός αρχιτέκτονας Conrado Περγκολέζε βάσει του πρότυπου σχεδίου του κτιρίου της Σκάλας του Μιλάνο.

Η απόφαση για τη δημιουργία του Δημοτικού Θεάτρου ελήφθη το 1885 με πρωθυπουργό τον Γ. Θεοτόκη. Επί δημαρχίας Μ. Θεοτόκη ξεκίνησαν οι ενέργειες υλοποίησης του έργου και επί Δημητρίου Κόλλα ανατέθηκε η εκπόνηση στον Ιταλό αρχιτέκτονα Περγκολέζε.

Το κόστος για την υλοποίηση του θεάτρου ήταν πολύ υψηλό για την εποχή εκείνη και άγγιξε 1.000.000 Βρετανικές χρυσές λίρες. Το έργο υλοποιήθηκε άρτια το 1902 όπου άνοιξε τις πύλες του επίσημα στις 7 Δεκεμβρίου 1902 με την όπερα Βάγκνερ, Lohengrin .

Ιστορία και Αρχιτεκτονική

Το Δημοτικό θέατρο χτίστηκε για να φιλοξενήσει τις απαιτήσεις ενός συνεχώς αυξανόμενο κοινό .

Το μέγιστο ύψος του ήταν 39 μέτρα και στην μπροστινή είσοδο υπήρχε εξώστης τον οποίο κοσμούσαν κολώνες Τοσκανικού ρυθμού.

Χαρακτηριστικές στην είσοδο ήταν πιο ψηλές κολώνες και ο τοίχος ο οποίος ήταν εξωραϊσμένος από τοιχογραφίες Ιταλών καλλιτεχνών. Ο επάνω όροφος ήταν διακοσμημένος από τέσσερις κολώνες Κορινθιακού ρυθμού και στην κορυφή ένα αέτωμα.

Το επίσημο έμβλημα της Κέρκυρας βρισκόταν ανάγλυφο στο κέντρο του αετώματος περιβλημένο από στεφάνι δάφνης. Η αίθουσα του θεάτρου περιλάμβανε 64 θεωρία καταταγμένα σε τρία επίπεδα κατά ύψος και μία αίθουσα-εξώστη στην κορυφή για τα λαϊκά στρώματα.

Το πρώτο θεωρίο στην πρώτη σειρά ήταν κρατημένο για την διοικητική επιτροπή του θεάτρου. Η δεύτερη σειρά του πρώτη θεωρίου ήταν αποκλειστικά για την Ελληνική βασιλική οικογένεια. Όλα τα θεωρία είχαν φως από γκάζι. Για τους αστούς υπήρχε το πιο ψηλό επίπεδο της αίθουσας.

Το προσκήνιο του θεάτρου φιλοξενούσε την ορχήστρα. Η ορχήστρα αποτελείτο από ντόπιους και παρουσίαζαν 10 όπερες σε κάθε ετήσιο κύκλο. Ο κύκλος του προγράμματος άρχιζε το Σεπτέμβρη και έκλεινε την Κυριακή πριν την Καθαρά Δευτέρα.

Η αίθουσα περιλαμβάνονται 64 διακοσμημένα κουτιά τοποθετημένα σε τρία επίπεδα και μια συλλογή για το ευρύ κοινό στην κορυφή . Το πρώτο κουτί στην πρώτη γραμμή ήταν αποκλειστικά για την επιτροπή θεάτρου . Πίσω από αυτό το κουτί , μέσα σε ένα γραφείο , τα αρχεία του Nobile Teatro di San Giacomo κρατήθηκαν . Το πρώτο πλαίσιο της δεύτερης σειράς ήταν αποκλειστικά για την ελληνική βασιλική οικογένεια . Όλα τα πλαίσια περιλαμβάνονται τα φώτα αερίου στην πλώρη τους .
Η αυλαία του νέου θεάτρου που κληρονόμησε από τον προκάτοχό του , το Teatro di San Giacomo , και δημιουργήθηκε από έναν Ιταλό καλλιτέχνη. Απεικονίζεται μια σκηνή από την Οδύσσεια όπου ο Οδυσσέας έγινε δεκτή από τον βασιλιά Αλκίνοο στη γη των Φαιάκων .

Το άδοξο τέλος

Η ιστορία του αρχιτεκτονικού αριστουργήματος τελειώνει άδοξα, την 13η προς 14η Σεπτεμβρίου 1943, νύχτα εμπρησμού της πόλεως της Κέρκυρας από τους Γερμανούς, όπου κάηκε από τις γερμανικές εμπρηστικές βόμβες.

Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, το κτίριο θεωρήθηκε από τους Κερκυραίους: αρχιτέκτονα Ιωάννη Κόλλα και πολιτικούς μηχανικούς Γεώργιο Λινάρδο και Ρένο Παϊπέτη, ότι δεν έχει καμιά αρχιτεκτονική και ιστορική αξία και το δημοτικό συμβούλιο Κερκυραίων με δήμαρχο Σταμάτη Δεσύλλα, αποφάσισε ομόφωνα να κατεδαφιστεί σε συνεδρίαση της 31ης Μαρτίου 1952 παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Κερκυραίων για αυτή την “εγκληματική” ενέργεια”.

Η ιστορία του θεάτρου “κόσμημα” δεν ξεπέρασε το μισό αιώνα και από το 1952 και μετά παραμένει χαραγμένο στις μνήμες και τις ψυχές όσων το γνώρισαν, καθώς και κρεμασμένο σε κάδρα σε κάθε σπίτι της Κέρκυρας.

Με πληροφορίες από το https://faiakonnisos.blogspot.com/2017/07/to-palio-dimotiko-theatro-tis-kerkyras-i-istoria-kai-to-adokso-telos-tou.html