6973619315 
Λιαπάδες
Tο πέτρινο γεφύρι άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια του εργοταξιάρχη, Αλέξανδρου Παπακωστόπουλου, και μελών του συνεργείου του, την ώρα που βρίσκονταν πάνω στην κορυφή του τόξου για τις τελευταίες «πινελιές» στο καλντερίμι.
>Ήταν 11:24 το πρωί της 6ηςΦεβρουαρίου, όταν ο Εγκέλαδος δοκίμαζε τις αντοχές του ανακατασκευασμένου γεφυριού της Πλάκας στα Τζουμέρκα, με επιφανειακό σεισμό μεγέθους 4,7 Ρίχτερ. Μόλις λίγες μέρες νωρίτερα είχαν γίνει τα αποκαλυπτήρια του γεφυριού, το οποίο αυτό είχε απαλλαχθεί από σκαλωσιές και υποστυλώματα, και στηριζόταν πλέον στο δικό του βάρος.
«Ο σεισμός είχε επίκεντρο την Αργιθέα Καρδίτσας, σε απόσταση μόλις 46 χιλιομέτρων σε ευθεία. Ταρακούνησε το γεφύρι και εμάς πάνω σε αυτό. Ήταν ένα γερό και κρίσιμο crash test. Κατεβήκαμε και περιμέναμε με αγωνία τις μετρήσεις των οργάνων, που καταγράφουν ανά μία ώρα τα δεδομένα» είπε στο ethnos.gr ο κ. Παπακωστόπουλος. Τα όργανα υπερυψηλής ευαισθησίας, που αντιλαμβάνονται την παραμικρή μετατόπιση, με ακρίβεια εκατοστού του χιλιοστού, έδειξαν πως, παρά την ταλάντωση της κατασκευής, δεν υπήρξε η παραμικρή παραμόρφωση.
Η «χειρουργική» αφαίρεση της σκαλωσιάς
Ήταν μια διαδικασία που έγινε με σχεδόν «χειρουργικό» τρόπο, υπό την επίβλεψη μελών της Επιστημονικής Επιτροπής, και είναι χαρακτηριστικό ότι χρειάστηκαν δύο ολόκληρες μέρες για το σταδιακό χαμήλωμα της σκαλωσιάς κατά μόλις 13 χιλιοστά. Η αποκάλυψη του τόξου έπρεπε να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε οι 2,5 χιλιάδες τόνοι τζουμερκιώτικης πέτρας που το συνθέτουν να «καθίσουν» στο δικό τους βάρος και στην τριβή μεταξύ τους.
«Είχαμε την ίδια αγωνία που είχε και ο Μπέκας (σ.σ.: ο πρωτομάστορας που έστησε το γεφύρι το 1866). Το εγχείρημα είχε έναν σημαντικό βαθμό αβεβαιότητας. Είχαμε εμπιστοσύνη στις παραδοχές μας, αλλά δεν παύει να είναι μια ζωντανή κατασκευή η οποία δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθεί σε πραγματικές συνθήκες» εξήγησε στο ethnos.gr ο συντονιστής της ομάδας έργου του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου για την αναστήλωση του γεφυριού, καθηγητής Δημήτρης Καλιαμπάκος.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως η τελευταία πέτρινη γέφυρα αυτού του μεγέθους κατασκευάστηκε και ξεκαλουπώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, δηλαδή πάνω από 100 χρόνια πριν.
Όπως περιγράφει ο επικεφαλής του εργοταξίου, επί ένα οκτάωρο την πρώτη μέρα τα μέλη του συνεργείου χαμήλωναν τα σιδερένια υποστυλώματα κατά μόλις 1 χιλιοστό τη φορά, στρίβοντας ελεγχόμενα τους περιστρεφόμενους κοχλίες στο ¼ του κύκλου. Η εργασία σταματούσε και ακολουθούσε αναμονή μιας ώρας για τη λήψη των μετρήσεων που έδειχναν την παράλληλη υποχώρηση του τόξου της γέφυρας (ελαστική παραμόρφωση). Ταυτόχρονα γίνονταν τοπογραφικές μετρήσεις από 38 σημεία -19 ανάντη και 19 κατάντη του ποταμού, ενώ τα δικά τους δεδομένα έδιναν οι έξι ψηφιακοί αισθητήρες, σε σχήμα και μέγεθος πούρου που έχουν «χτιστεί» κάτω από τις πέτρες στο καλντερίμι του τόξου. Αυτοί θα παραμείνουν για πάντα στο σώμα της κατασκευής και για τα επόμενα 3 ως και 10 χρόνια θα στέλνουν ηλεκτρικά σήματα ανά μία ώρα στο καταγραφικό μιας κάρτας SIM.
Έπειτα από 8 ώρες η σκαλωσιά είχε χαμηλώσει 8 χιλιοστά και άλλα 5 χιλιοστά τη δεύτερη μέρα. Τότε φάνηκε η χαραμάδα ανάμεσα σ΄ αυτήν και στο πέτρινο σώμα της καμάρας, η οποία είχε «καθίσει» (παρουσίασε ελαστική παραμόρφωση) συνολικά 3 χιλιοστά, σε τιμές εντός προδιαγραφών. Εκεί παραμένει και σήμερα.
«Αναμέναμε να πέσει κάποια λίγα χιλιοστά από το δικό του βάρος και να χαμηλώσει όλη η καμάρα από το κλειδί ως τα βάθρα. Πρέπει αυτή η υποχώρηση να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο και να σφίξει η κατασκευή από την τριβή της πέτρας, όπως όταν πιέζουμε τις δύο παλάμες με πλεγμένα τα δάχτυλα σε σχήμα καμάρας. Αυτή είναι η φυσική μηχανική τέτοιου είδους κατασκευών», εξήγησε ο κ.Καλιαμπάκος.
Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.ethnos.gr/ellada/90252_gefyri-tis-plakas-entyposiaka-apokalyptiria-kai-proti-dokimasia-apo-seismo
